Wielkanoc w państwach partnerskich

 Hiszpanie nie znają tradycji malowania pisanek, nie święcą pokarmów.

Wielkanoc nazywa się w Hiszpanii Semana Santa (Wielki Tydzień), jest to najważniejsze święto na Półwyspie Iberyjskim. Zostało wpisane na światową listę dziedzictwa narodowego UNESCO. Hiszpanie zaczynają świętować już w poniedziałek.

Charakterystyczną tradycją są liczne spektakularne procesje organizowane przez bractwa pokutnicze – cofradías lub hermandades.

Najważniejsze rzeczy w czasie Niedzieli Wielkanocnej to msza i rodzina.

Na stole znajdziemy Torrijas (chleb zanurzony mleku i jajku, a następnie smażony i posypany cukrem) Pestiños (chrupiące placki z anyżem i pomarańczą , jedzone szczególnie w rejonie Andaluzji) oraz ciasto wielkanocne Monas de Pascua.

Na fińskich stołach znajdziemy kolorowe jajka, pieczeń z jagnięciny, pashę oraz mämmi (deser zrobiony z wody, mąki żytniej, słodu, melasy).

Święta Wielkiej Nocy poprzedza Palmusunnuntai czyli Niedziela Palmowa. Jednym z najbardziej zaskakujących zwyczajów jest to, że w tym dniu dzieci przebrane za wiedźmy wędrują z gałązkami wierzby, od domu do domu. Celem obchodu jest zbieranie słodyczy. Recytują przy tym specjalny wierszyk:

Virvon varvon tuoreeks terveeks tulevaks vuodeks, vitsa sulle, palkka mulle!

W domach pojawiają się żonkile oraz bazie. Wielkanoc w Finlandii podobnie, jak w innych krajach europejskich obchodzona jest również jako święto wiosny.

Nie ma tradycji święcenia pokarmów. Finowie mogą też liczyć na dłuższe wolne z okazji świąt.

W Serbii uroczystości wielkanocne rozpoczyna azareva Subota (‘Sobota Łazarza’) zwana również Vrbicą. Tego dnia w cerkwiach odbywa się wieczorne nabożeństwo, podczas którego święcone są przyniesione przez wiernych młode gałązki wierzby. Jedną z najbardziej popularnych wielkanocnych tradycji w Serbii jest uderzanie zafarbowanymi jajkami – tucanje jajima. Wygrywa ta osoba, której jajko pozostanie całe, na koniec rozbija je o swoje czoło.

W poniedziałek, dzień po Wielkanocy w Serbii obchodzone jest święto pod nazwą Uskrs za mrtve (‘Wielkanoc dla zmarłych’). Tego dnia Serbowie wybierają się na cmentarze, aby uporządkować groby swoich zmarłych krewnych oraz aby przynieść im czerwone wielkanocne jajka. Czerwony kolor jest znakiem zmartwychwstania. Zamiast dzień dobry „Hristos vaskrse!”, to znaczy „Chrystus zmartwychwstaje!”